به قول سهراب سپهری :                           

آب را گل نکنیم      در فرودست انگار

کفتری می خورد آب ...

امروز از یک مسیر 200 متری از جوی آب

یک خیابان اصلی چند عکس گرفتم  که

صحنه تازه و بکری نیست چراکه هر روز

هزاران بار  با این  جوی ها ی پر   زباله

روبرو می شوید . ولی نکته   اینجاست

که بردرو دیوار زیاد نوشته اند:

      (( نظافت از ایمان است ))

آیا واقعا ایمان نقشی در تمیزی   جوی

آب دارد؟  ...   اگر اینطورباشد اروپاییان

پس خیلی با ایمانند که اینقدر به نظافت شخصی و محیطی  خود اهمیت  می دهند.

خاطره:  سالها پیش با دوستم در چمن وسط بلوار نشسته بودیم و یک پسر  بچه  با

دوچرخه اش رد می شد که دوستم برای خنده و شوخی به او گفت : پسرجان لاستیک

دوچرخت داره می چرخه اونم ساده

 برگشت و   به لاستیک  دوچرخش 

 نگاه می کرد که بیچاره با سر رفت

تو جوی آب که از قضا جوی  آبی که

مدتها خشک بود و   همون   موقع

جریان آب با کلی آت و  آشغال در

حال عبور بود  و ما هم دویدیم و  از توی جوی کشیدیمش بیرون ، و صورتش .....( خدا ببخشه)

و آخر شعر سهراب :  مردمان سر رود  ،   آب را می فھمند . گل نکردندش ،   ما نیز  آب را گل نکنیم.